Reisverslag dag 7 - 4 mei 2015
Door: Eltje en Annette
Blijf op de hoogte en volg Eltje en Annette
04 Mei 2015 | Griekenland, Nauplion
Reisverslag dag 7 - 4 mei 2015
Vanmorgen werden we om kwart voor zeven wakker gemaakt. Na het ontbijt konden we onze koffers weer dicht doen en bij de receptie zetten. Tegen 8.15 uur kwam de auto om de koffers op te halen en naar de bus te brengen. Wij moesten om half negen bij de bus zijn. Toen bleek dat er iemand vergeten was om zijn kaart van de kamer in te leveren. In een sprint dus terug en we vertrokken precies op tijd. Rita heeft meteen het woord genomen en gaf aan dat het vandaag 4 mei is; dodenherdenking. Het is 70 jaar na de oorlog en het thema van dit jaar is: Wie de ogen sluit voor het verleden, is blind voor de toekomst. Rita en Annette hebben een boekje gemaakt met verhalen uit de oorlog en deze aan iedereen uitgereikt. Ook werd het speldje uitgereikt die zo bekend is voor 4-5 mei, nl de fakkel met in het vuur de duif. Daarna heeft Pastor Ria het woord genomen. Ze had een meditatie over Paulus voorbereid voor de viering van gisteren, maar het lukte toen niet om deze te vertellen. Dat heeft ze daarom vanmorgen gedaan in de bus. Daarna heeft Nikos het woord weer genomen. Hij hield ons weer op de hoogte van het wereldnieuws; Nepal, politiek, vluchtelingen die naar Griekenland willen. We gingen op weg naar Mycene. Daar waren we tegen 9.10 uur. We waren er als eerste en dat is best lekker om in alle rust daar te lopen. Mycene is een burcht met hoge, dikke muren. In 1870 is de Duitser Schliemann begonnen met het opgaven van Mycene. Daar ontdekte hij een aantal graven achter de poort van de stad, de zgn Leeuwenpoort. Later zijn er anderen geweest die begonnen te graven en heeft men nog veel meer graven gevonden. We liepen eerst naar de Leeuwenpoort. Boven de poort is een beeldhouwkunst dat de oudste van Europa is. Het is zijn twee dieren die op de achterste poten staan. De voorpoten staan op een altaar. De koppen zijn er helaas af, maar gezien de silhouetten moeten dit twee leeuwen zijn. Vandaar de naam Leeuwenpoort. Het moet duiden op de macht van de koning in deze omgeving of het is het wapen van de koning. Wat het precies voorstelt weet men dus niet, want er zijn allerlei verhalen over. Je zag het gedeelte van de 5 graven waar ook heel veel goud en het dodenmasker van Mycene is gevonden, het huis van oliehandelaren waar men stukken heeft aangetroffen waaruit blijkt dat er oa parfum werd gemaakt van olijfolie. Later heeft men nog meer graven gevonden maar die bleken 400-500 jaar ouder te zijn. Daarna zijn sommigen de berg opgelopen richting de troonzaal. Deze is helaas niet meer te bezichtigen, maar je hebt wel een prachtig uitzicht over de omgeving. De anderen zijn alvast naar het museum gelopen. Hier was veel aardewerk te zien maar ook amuletten, zwaarden, bijlpunten, sieraden, etc. Het goud is in het verleden weggeroofd, het hout is vergaan dus daar is niets meer van gevonden en tentoongesteld. Om 10.15 uur waren we weer terug bij de bus. Wat een drukte was het toen op de parkeerplaats. We waren er dus mooi op tijd. We reden een paar honderd meter verder. Daar hebben we de graftombe van Atreus bezocht. Het is een bijenkorfgraf ofwel een koepelgraf. Het graf is in het verleden helaas geplunderd. De weg naar het graf is 32 meter lang. De grootste steen aller tijden ligt hier. Het is de deksteen boven de ingang en weegt 120 ton. Daarboven zit een open driehoek om het gewicht te ontlasten. Het is gebouwd ong 1250 voor Christus. Gezien de tijd was het waarschijnlijk gebouwd voor de vader van Agamemnon. Het graf bestaat uit 32 rijen stenen op elkaar en er stonden banken van stenen aan de zijkant. Aan de rechterkant lag ook een grafkamer. Deze was niet uit rijen stenen opgebouwd maar was uitgehouwen in de rots. Wel stonden daar ook stenen banken langs de wand. Om 10.45 uur zijn we weer vertrokken. We hebben onderweg van 10.55-11.30 uur even koffie gedronken. Toen we weer in de bus zaten heeft Hiske het gedicht voorgelezen dat ze heeft geschreven in het kader van de dodenherdenking (internationaal). De inspiratie is gekomen door ons bezoek aan Kalavrita.
Het gedicht is als volgt:
Thema van dit jaar: Wie de ogen sluit voor het verleden, is blind voor de toekomst.
Kalavrita, 13 december 1943
Ik stond op een onbeschrijflijke plek
waar mannen en jonge jongens werden vermoord uit het hele dorp
de dood ingejaagd, als vergelding
ik voelde de kou in mijn lichaam trekken
de lucht, nog altijd zwanger van dood
zoveel kwaad, zoveel grenzeloosheid
ook zoveel verdriet; generaties lang
Daarom mogen wij nooit vergeten...
- Hiske Brouwer -
03-05-2015
We zijn op weg naar Oud-Korinthe, de stad waar Paulus 1,5 jaar is geweest nadat hij uit Athene was gekomen. Pastor Ria heeft nog even een stukje uit Handelingen 18 gelezen. Dit sloot aan op het verhaal dat Nikos ons vertelde. Onderweg zijn we heel even uit de bus gestapt in het dorp Korinthe. Hier staat namelijk een Pauluskerk en een heel mooi Paulusmonument van mozaïek. Daarna zijn we verder gereden naar Oud-Korinthe voor de opgravingen, alwaar we om 12.30 uur aankwamen. Er is slechts een paar procent blootgelegd. Naast de weg, vlak bij de entree, ligt de muziekhal. Onder de weg ligt het theater. We zijn eerst naar het museum gelopen. Hier staan nog beelden zonder hoofd. Waarschijnlijk hebben ze dit bewust gedaan omdat ze steeds weer een nieuw hoofd op het beeld deden wanneer er iemand anders aan de macht kwam. Het museum bevat Romeinse mozaïeken, aardewerk, bronzen beelden en er lag ook een skelet in een graf. In het museum hing een heel mooi mozaïek, bijna helemaal in tact. In het midden het hoofd afgebeeld van Dionysos ofwel Bacchus. Alle stukken hebben ze nu tentoongesteld in vitrines. 30 jaar geleden is er namelijk ingebroken en hebben ze alle stukken meegenomen. Deze stukken zijn later weer gevonden in containers in Miami. Nadat ze weer terug waren in oud-Korinthe werden ze in vitrines gelegd. Buiten gekomen zagen we dat men nog steeds bezig waren met opgravingen. De archeologen waren waren bezig om een kerk van kruisvaarders op te graven. Ook staat er een tempel, de mooiste en oudste van de opgravingen. Het 'plein' waarover we lopen is uit de tweede eeuw. Paulus was er in de eerste eeuw. Daaraan staat de Bema ofwel 'de stap'. Het is een verhoging waarop je staat en mensen toespreekt. Paulus is daar voor de gouverneur verschenen maar het heeft er nooit gepreekt. Het is niet precies bekend waar Paulus wel gepreekt heeft. Het zal overal zijn geweest. We liepen over de 'boulevard' richting het einde van de opgravingen. Onderweg kwamen we nog een badhuis tegen waar alles begonnen is. In de stilte hoorde je nog steeds het water stromen. Het water komt van hoger gelegen gebieden. Ook waren daar vlakbij de openbare toiletten van destijds. Een uitsparing in een bank van steen waarop je dan naast elkaar zat. Door het stromend water werd alles meteen weer afgevoerd. Ook zagen we de plekken waar vroeger de winkeltjes waren. We zijn na het bezoek aan de opgravingen doorgelopen naar hetzelfde restaurant om te lunchen als afgelopen vrijdag. Toen was het 25 graden, nu was het 31 graden. Na de lunch hadden we nog ruim een uur de tijd om te shoppen, om nog even terug te gaan naar de opgravingen/museum of voor een kopje koffie. Om 15 uur waren we terug bij de bus en vertrokken we naar Athene. Hier kwamen we tegen 16 uur aan. Het krioelt hier van de auto's op de 8-baansweg. Athene is een stad van 4-4,5 miljoen mensen. Landelijk zijn er 11 miljoen inwoners in Griekenland. Zelfs in de stad reden ze zoals op de snelweg. We zagen de Akropolis liggen, die midden in het centrum van Athene staat. We moesten dwars door de stad rijden om bij de kust te komen. We reden langs de haven en het voetbalstadion van Piraeus namelijk Olympiakos, langs een oud olympisch stadion, bibliotheek en operahuis in aanbouw, conferentiecentrum die ook was voor de olympische spelen in 2004. We gingen op weg naar begraafplaats Alimos in Athene waar de geallieerden liggen begraven. Hans Hendrikx regelt de bijeenkomst op de begraafplaats in Athene. Hier wordt om 17 uur de dodenherdenking gehouden waarbij wij aanwezig mochten zijn en daarom zullen zijn. Er ligt ook een Nederlander begraven op deze begraafplaats. We zagen op een gegeven moment de begraafplaats aan onze linkerkant liggen, maar moesten nog een heel stuk doorrijden om te kunnen keren zodat we aan de andere kant van de weg weer terug te kunnen rijden. Het keren deden we op het oude vliegveld van Athene, het vliegveld dat dienst deed tot 2001. Men wilde er een 6-sterren hotel bouwen en het is dan ook goedkoop verkocht aan chinezen en Arabieren, maar tot op heden is er nog niets mee gebeurd. Het lag er jammer genoeg haveloos bij. Aangekomen bij de begraafplaats om 16.40 uur hebben we ons gepast gekleed en zijn naar de begraafplaats gelopen waar de dodenherdenking plaats zou vinden. We liepen naar het graf van W. van der Vlies. Hij was stuurman van een marineschip en de boot liep op een mijn. Hij overleed op 29 mei 1945. We overlevenden. De andere soldaat dhr Lippe ligt begraven op het protestants kerkhof. De dienst begon met een openingswoord van de heer Versteegh, Nederlandse ambassadeur van Griekenland. Daarna werd het woord gegeven aan pastoor Ria. Zij had een hele mooie overweging en las nog twee gedichten voor van Ida Gerhardt. Een gedicht was geschreven in mei 1940 en de andere was geschreven op 5 mei 1945. Daarna werd het woord gegeven aan de heer Hans Hendrikx. Hij las ook een gedicht voor, van Bloem. Daarna hebben we 2 minuten stilte gehouden. Men vond het mooi dat wij er als groep ook bij waren. Normaal gesproken zijn er ongeveer 6 mensen aan wensen bij de herdenking, nu waren het er 34. Dit geeft toch iets extra's 70 jaar na dato. Het was heel mooi en maar goed dat Ria een pakkende overweging en gedichten had. Anders was de ambassadeur er wel heel snel vanaf geweest. Na de plechtigheid zijn we snel de bus weer in gegaan. Nikos moesten we onderweg afzetten want hij moest om 18 uur de Nederlandse kinderen vertellen over de oorlog en vergelijkingen maken tussen gebeurtenissen in Griekenland en in Nederland. Onderweg kwamen we langs een kerk die van binnen alleen maar bestaat uit gietijzer (van de buitenkant lijkt heb op een normale kerk), graf van de onbekende soldaat, het huis van Schliemann dat nu museum een museum is van munten uit de hele werk en de Sint Dionysiuskerk. We waren tegen 18 uur in het hotel. Vol goede moed gingen we even later in de lift om naar het dakterras te gaan. Maar deze was gesloten. Vanaf het dakterras heb je namelijk een schitterend uitzicht over de stad en op de Acropolis. Toen we naar beneden gingen was Rita al in bespreking met Tony van de touroperator in Griekenland en heeft haar ongenoegen geuit. Tony schrok hiervan en nam ons ons en Rita en Sierd mee naar een ander hotel, hotel Stanley. Hij heeft bij de receptie aangegeven dat er 's avonds een groep zou komen van 26 personen. Dit was geen probleem. Hij heeft ons meegenomen om een kijkje te nemen op het dakterras. Heel mooi en met uitzicht op de Acropolis. Na gauw even een drukke te hebben genuttigd zijn we terug gegaan naar het hotel. De meesten waren al teleurgesteld dat ze het dakterras niet konden bereiken. We hebben uitleg gegeven en zijn naar het restaurant gegaan voor het diner. Daarna zijn we met de hele groep om 21 uur naar hotel Stanley gegaan. We zagen een verlichte Acropolis. Schitterend. En hebben met verbazing gekeken hoe snel de volle maan te zien was. In slechts luttele seconden verscheen de maan vanachter een dak tot helemaal rond boven het dak. We hebben tot bijna 22.45 uur gezeten op het dakterras. Rita en ik zijn nog verwend door onze groep doordat we een hele mooie tas hebben gekregen voor ons werk dat we hebben gedaan. Heel lief. Ook pastor Ria werd bedankt en kreeg een heel mooi beeld. Daarna zijn we teruggegaan naar ons eigen hotel. We hebben daarna nog met een gedeelte van de groep een afzakkertje gedronken en zijn toen naar onze kamer gegaan. En dit was voor nu de laatste avond in Griekenland.
Liefs Eltje en Annette
Vanmorgen werden we om kwart voor zeven wakker gemaakt. Na het ontbijt konden we onze koffers weer dicht doen en bij de receptie zetten. Tegen 8.15 uur kwam de auto om de koffers op te halen en naar de bus te brengen. Wij moesten om half negen bij de bus zijn. Toen bleek dat er iemand vergeten was om zijn kaart van de kamer in te leveren. In een sprint dus terug en we vertrokken precies op tijd. Rita heeft meteen het woord genomen en gaf aan dat het vandaag 4 mei is; dodenherdenking. Het is 70 jaar na de oorlog en het thema van dit jaar is: Wie de ogen sluit voor het verleden, is blind voor de toekomst. Rita en Annette hebben een boekje gemaakt met verhalen uit de oorlog en deze aan iedereen uitgereikt. Ook werd het speldje uitgereikt die zo bekend is voor 4-5 mei, nl de fakkel met in het vuur de duif. Daarna heeft Pastor Ria het woord genomen. Ze had een meditatie over Paulus voorbereid voor de viering van gisteren, maar het lukte toen niet om deze te vertellen. Dat heeft ze daarom vanmorgen gedaan in de bus. Daarna heeft Nikos het woord weer genomen. Hij hield ons weer op de hoogte van het wereldnieuws; Nepal, politiek, vluchtelingen die naar Griekenland willen. We gingen op weg naar Mycene. Daar waren we tegen 9.10 uur. We waren er als eerste en dat is best lekker om in alle rust daar te lopen. Mycene is een burcht met hoge, dikke muren. In 1870 is de Duitser Schliemann begonnen met het opgaven van Mycene. Daar ontdekte hij een aantal graven achter de poort van de stad, de zgn Leeuwenpoort. Later zijn er anderen geweest die begonnen te graven en heeft men nog veel meer graven gevonden. We liepen eerst naar de Leeuwenpoort. Boven de poort is een beeldhouwkunst dat de oudste van Europa is. Het is zijn twee dieren die op de achterste poten staan. De voorpoten staan op een altaar. De koppen zijn er helaas af, maar gezien de silhouetten moeten dit twee leeuwen zijn. Vandaar de naam Leeuwenpoort. Het moet duiden op de macht van de koning in deze omgeving of het is het wapen van de koning. Wat het precies voorstelt weet men dus niet, want er zijn allerlei verhalen over. Je zag het gedeelte van de 5 graven waar ook heel veel goud en het dodenmasker van Mycene is gevonden, het huis van oliehandelaren waar men stukken heeft aangetroffen waaruit blijkt dat er oa parfum werd gemaakt van olijfolie. Later heeft men nog meer graven gevonden maar die bleken 400-500 jaar ouder te zijn. Daarna zijn sommigen de berg opgelopen richting de troonzaal. Deze is helaas niet meer te bezichtigen, maar je hebt wel een prachtig uitzicht over de omgeving. De anderen zijn alvast naar het museum gelopen. Hier was veel aardewerk te zien maar ook amuletten, zwaarden, bijlpunten, sieraden, etc. Het goud is in het verleden weggeroofd, het hout is vergaan dus daar is niets meer van gevonden en tentoongesteld. Om 10.15 uur waren we weer terug bij de bus. Wat een drukte was het toen op de parkeerplaats. We waren er dus mooi op tijd. We reden een paar honderd meter verder. Daar hebben we de graftombe van Atreus bezocht. Het is een bijenkorfgraf ofwel een koepelgraf. Het graf is in het verleden helaas geplunderd. De weg naar het graf is 32 meter lang. De grootste steen aller tijden ligt hier. Het is de deksteen boven de ingang en weegt 120 ton. Daarboven zit een open driehoek om het gewicht te ontlasten. Het is gebouwd ong 1250 voor Christus. Gezien de tijd was het waarschijnlijk gebouwd voor de vader van Agamemnon. Het graf bestaat uit 32 rijen stenen op elkaar en er stonden banken van stenen aan de zijkant. Aan de rechterkant lag ook een grafkamer. Deze was niet uit rijen stenen opgebouwd maar was uitgehouwen in de rots. Wel stonden daar ook stenen banken langs de wand. Om 10.45 uur zijn we weer vertrokken. We hebben onderweg van 10.55-11.30 uur even koffie gedronken. Toen we weer in de bus zaten heeft Hiske het gedicht voorgelezen dat ze heeft geschreven in het kader van de dodenherdenking (internationaal). De inspiratie is gekomen door ons bezoek aan Kalavrita.
Het gedicht is als volgt:
Thema van dit jaar: Wie de ogen sluit voor het verleden, is blind voor de toekomst.
Kalavrita, 13 december 1943
Ik stond op een onbeschrijflijke plek
waar mannen en jonge jongens werden vermoord uit het hele dorp
de dood ingejaagd, als vergelding
ik voelde de kou in mijn lichaam trekken
de lucht, nog altijd zwanger van dood
zoveel kwaad, zoveel grenzeloosheid
ook zoveel verdriet; generaties lang
Daarom mogen wij nooit vergeten...
- Hiske Brouwer -
03-05-2015
We zijn op weg naar Oud-Korinthe, de stad waar Paulus 1,5 jaar is geweest nadat hij uit Athene was gekomen. Pastor Ria heeft nog even een stukje uit Handelingen 18 gelezen. Dit sloot aan op het verhaal dat Nikos ons vertelde. Onderweg zijn we heel even uit de bus gestapt in het dorp Korinthe. Hier staat namelijk een Pauluskerk en een heel mooi Paulusmonument van mozaïek. Daarna zijn we verder gereden naar Oud-Korinthe voor de opgravingen, alwaar we om 12.30 uur aankwamen. Er is slechts een paar procent blootgelegd. Naast de weg, vlak bij de entree, ligt de muziekhal. Onder de weg ligt het theater. We zijn eerst naar het museum gelopen. Hier staan nog beelden zonder hoofd. Waarschijnlijk hebben ze dit bewust gedaan omdat ze steeds weer een nieuw hoofd op het beeld deden wanneer er iemand anders aan de macht kwam. Het museum bevat Romeinse mozaïeken, aardewerk, bronzen beelden en er lag ook een skelet in een graf. In het museum hing een heel mooi mozaïek, bijna helemaal in tact. In het midden het hoofd afgebeeld van Dionysos ofwel Bacchus. Alle stukken hebben ze nu tentoongesteld in vitrines. 30 jaar geleden is er namelijk ingebroken en hebben ze alle stukken meegenomen. Deze stukken zijn later weer gevonden in containers in Miami. Nadat ze weer terug waren in oud-Korinthe werden ze in vitrines gelegd. Buiten gekomen zagen we dat men nog steeds bezig waren met opgravingen. De archeologen waren waren bezig om een kerk van kruisvaarders op te graven. Ook staat er een tempel, de mooiste en oudste van de opgravingen. Het 'plein' waarover we lopen is uit de tweede eeuw. Paulus was er in de eerste eeuw. Daaraan staat de Bema ofwel 'de stap'. Het is een verhoging waarop je staat en mensen toespreekt. Paulus is daar voor de gouverneur verschenen maar het heeft er nooit gepreekt. Het is niet precies bekend waar Paulus wel gepreekt heeft. Het zal overal zijn geweest. We liepen over de 'boulevard' richting het einde van de opgravingen. Onderweg kwamen we nog een badhuis tegen waar alles begonnen is. In de stilte hoorde je nog steeds het water stromen. Het water komt van hoger gelegen gebieden. Ook waren daar vlakbij de openbare toiletten van destijds. Een uitsparing in een bank van steen waarop je dan naast elkaar zat. Door het stromend water werd alles meteen weer afgevoerd. Ook zagen we de plekken waar vroeger de winkeltjes waren. We zijn na het bezoek aan de opgravingen doorgelopen naar hetzelfde restaurant om te lunchen als afgelopen vrijdag. Toen was het 25 graden, nu was het 31 graden. Na de lunch hadden we nog ruim een uur de tijd om te shoppen, om nog even terug te gaan naar de opgravingen/museum of voor een kopje koffie. Om 15 uur waren we terug bij de bus en vertrokken we naar Athene. Hier kwamen we tegen 16 uur aan. Het krioelt hier van de auto's op de 8-baansweg. Athene is een stad van 4-4,5 miljoen mensen. Landelijk zijn er 11 miljoen inwoners in Griekenland. Zelfs in de stad reden ze zoals op de snelweg. We zagen de Akropolis liggen, die midden in het centrum van Athene staat. We moesten dwars door de stad rijden om bij de kust te komen. We reden langs de haven en het voetbalstadion van Piraeus namelijk Olympiakos, langs een oud olympisch stadion, bibliotheek en operahuis in aanbouw, conferentiecentrum die ook was voor de olympische spelen in 2004. We gingen op weg naar begraafplaats Alimos in Athene waar de geallieerden liggen begraven. Hans Hendrikx regelt de bijeenkomst op de begraafplaats in Athene. Hier wordt om 17 uur de dodenherdenking gehouden waarbij wij aanwezig mochten zijn en daarom zullen zijn. Er ligt ook een Nederlander begraven op deze begraafplaats. We zagen op een gegeven moment de begraafplaats aan onze linkerkant liggen, maar moesten nog een heel stuk doorrijden om te kunnen keren zodat we aan de andere kant van de weg weer terug te kunnen rijden. Het keren deden we op het oude vliegveld van Athene, het vliegveld dat dienst deed tot 2001. Men wilde er een 6-sterren hotel bouwen en het is dan ook goedkoop verkocht aan chinezen en Arabieren, maar tot op heden is er nog niets mee gebeurd. Het lag er jammer genoeg haveloos bij. Aangekomen bij de begraafplaats om 16.40 uur hebben we ons gepast gekleed en zijn naar de begraafplaats gelopen waar de dodenherdenking plaats zou vinden. We liepen naar het graf van W. van der Vlies. Hij was stuurman van een marineschip en de boot liep op een mijn. Hij overleed op 29 mei 1945. We overlevenden. De andere soldaat dhr Lippe ligt begraven op het protestants kerkhof. De dienst begon met een openingswoord van de heer Versteegh, Nederlandse ambassadeur van Griekenland. Daarna werd het woord gegeven aan pastoor Ria. Zij had een hele mooie overweging en las nog twee gedichten voor van Ida Gerhardt. Een gedicht was geschreven in mei 1940 en de andere was geschreven op 5 mei 1945. Daarna werd het woord gegeven aan de heer Hans Hendrikx. Hij las ook een gedicht voor, van Bloem. Daarna hebben we 2 minuten stilte gehouden. Men vond het mooi dat wij er als groep ook bij waren. Normaal gesproken zijn er ongeveer 6 mensen aan wensen bij de herdenking, nu waren het er 34. Dit geeft toch iets extra's 70 jaar na dato. Het was heel mooi en maar goed dat Ria een pakkende overweging en gedichten had. Anders was de ambassadeur er wel heel snel vanaf geweest. Na de plechtigheid zijn we snel de bus weer in gegaan. Nikos moesten we onderweg afzetten want hij moest om 18 uur de Nederlandse kinderen vertellen over de oorlog en vergelijkingen maken tussen gebeurtenissen in Griekenland en in Nederland. Onderweg kwamen we langs een kerk die van binnen alleen maar bestaat uit gietijzer (van de buitenkant lijkt heb op een normale kerk), graf van de onbekende soldaat, het huis van Schliemann dat nu museum een museum is van munten uit de hele werk en de Sint Dionysiuskerk. We waren tegen 18 uur in het hotel. Vol goede moed gingen we even later in de lift om naar het dakterras te gaan. Maar deze was gesloten. Vanaf het dakterras heb je namelijk een schitterend uitzicht over de stad en op de Acropolis. Toen we naar beneden gingen was Rita al in bespreking met Tony van de touroperator in Griekenland en heeft haar ongenoegen geuit. Tony schrok hiervan en nam ons ons en Rita en Sierd mee naar een ander hotel, hotel Stanley. Hij heeft bij de receptie aangegeven dat er 's avonds een groep zou komen van 26 personen. Dit was geen probleem. Hij heeft ons meegenomen om een kijkje te nemen op het dakterras. Heel mooi en met uitzicht op de Acropolis. Na gauw even een drukke te hebben genuttigd zijn we terug gegaan naar het hotel. De meesten waren al teleurgesteld dat ze het dakterras niet konden bereiken. We hebben uitleg gegeven en zijn naar het restaurant gegaan voor het diner. Daarna zijn we met de hele groep om 21 uur naar hotel Stanley gegaan. We zagen een verlichte Acropolis. Schitterend. En hebben met verbazing gekeken hoe snel de volle maan te zien was. In slechts luttele seconden verscheen de maan vanachter een dak tot helemaal rond boven het dak. We hebben tot bijna 22.45 uur gezeten op het dakterras. Rita en ik zijn nog verwend door onze groep doordat we een hele mooie tas hebben gekregen voor ons werk dat we hebben gedaan. Heel lief. Ook pastor Ria werd bedankt en kreeg een heel mooi beeld. Daarna zijn we teruggegaan naar ons eigen hotel. We hebben daarna nog met een gedeelte van de groep een afzakkertje gedronken en zijn toen naar onze kamer gegaan. En dit was voor nu de laatste avond in Griekenland.
Liefs Eltje en Annette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
