Reisverslag dag 2 - 29 april 2015

Vanmorgen werden we om 7 uur gewekt. Om 7.45 uur zaten we aan het ontbijt. Daarna gauw onze tanden gepoetst, de laatste dingen in de koffer gedaan en weer naar beneden om de koffers bij de buschauffeur af te leveren. Om 8.30 uur vertrokken we om een wandeling te maken door Veria. We zijn eerst naar de christelijke wijk gegaan en hebben gelopen over een gedeelte van de Via Egnatia. Deze is in 200 voor Christus aangelegd en liep van west naar oost. Daarna zijn we doorgelopen naar de joodse wijk. Hier was een synagoge die alleen nog gebruikt wordt wanneer er joden uit Thessaloniki komen. Onderweg praatte Nikos nog met een van de weinige mensen die nog woonachtig zijn in deze Joodse wijk. Ze waren er in 1944 komen wonen. De meeste mensen zijn vertrokken en de huizen verpauperen dan ook. Geld om te herbouwen is er bij de meesten niet. Op deze manier kom je nog extra dingen te weten van deze stad. Heel leuk. Onze wandeling eindigde bij het Paulusmonument. Een muur met allemaal afbeeldingen door mozaïeken. Pastor Ria heeft nog gelezen uit Handelingen 9. Daarna zijn we naar een café gegaan voor een kop koffie/thee. Snel nog even een paar appeltjes gekocht voor onderweg en weer de bus in. Om 10.30 uur vervolgden we onze reis. Op weg naar Kalambaka. Het was ongeveer 2,5 uur reizen, door tunnels, langs bruinkoolcentrales, mooie berglandschappen en uitzichten. Ook deze snelweg heet Via Egnatia en is ongeveer 500 km lang. De snelweg loopt ongeveer langs het looppad de Via Egnatia. De snelweg gaat ook nog door een berenreservaat. Er leven dus, met name in het noorden nog beren, maar ook wilde wolven. Om 12.45 uur waren we bij hotel Orfeas waar we onze lunch hebben genuttigd. In dit hotel zullen we ook overnachten.
Om 14.10 uur vertrokken we richting de Meteorakloosters. Kloosters die boven op de rotsen zijn gebouwd. Zo dicht mogelijk bij de hemel. Vroeger waren er 24 kloosters nu zijn het er nog maar 6, 2 voor nonnen en 4 voor monniken. De laatste jaren komen er meer kloosterlingen bij en er bestaat een kans dat er over een aantal jaren weer een klooster bij kan komen. In de rotsen zitten gaten waar ook kluizenaars zitten. We zagen 5 bergbeklimmers die de rotsen aan het beklimmen waren. Dit blijkt regelmatig te gebeuren maar is een doorn in het oog van de kloosterlingen. Zij vinden dit een plek van religie en hebben dus niets met deze bergbeklimmers die een heel ander doel hebben. We gaan eerst naar het Groot Meteoronklooster. Dit is het grootste klooster. Hier zit het abt ook. Een prachtig klooster. Mooie schilderijen die op deuren zijn geschilderd en die geschilderd zijn in de 16e eeuw na Christus. Er is een verschil tussen de beschilderingen in het westen en in Griekenland. Die in Griekenland zijn meer van oosterse mystiek. Zij kennen geen Franciscus van Assisi, etc. Zij hebben hun eigen heiligen. Er zijn op dit moment nog ongeveer 7 kloosterlingen in dit klooster. Om bij het klooster te komen moesten we 110 trappen naar beneden en 167 omhoog. Totaal hebben we dus 554 treden gelopen. Voor de een was het wat makkelijker te doen dan de ander. Om 16.00 uur hebben we onze reis vervolgd en zijn naar het Stefanusklooster gereden. Daar zitten nog 25 nonnen. De monniken en nonnen vasten ieder jaar ongeveer 150 dagen. Voor ieder feest wordt er gevast. Om 16.50 uur vertrokken we met de bus naar een iconenwerkplaats. Hier konden we zien hoe het hout wordt bewerkt en hoe het proces in zijn werk gaat. Icoon betekent afbeelding. Het zijn afbeeldingen van heiligen, het is een spiegel van de ziel. Het is een afbeelding van een werkelijkheid die niet benaderd kan worden. Het hoeft niet mooi te zijn. Het hoeft niet in verhouding te zijn. Maar er zitten wel regels aan vast. Er is een afwezigheid van emoties. Een aantal van onze groep hebben een icoon gekocht. Deze zijn gesigneerd door de priester die deze werkplaats heeft opgezet. We kregen tussendoor nog een borrel, zipouro genaamd, het is een soort grappa. Er zat wel een beetje anijs in, maar het was geen ouzo. Om 18.05 uur vertrokken we naar ons hotel, hotel Orfeas. Daar aangekomen kregen we de sleutel van ons hotelkamer. Helaas hadden we geen tijd meer om te zwemmen omdat we om 19 uur begonnen met het diner.
Daarna hebben we nog even weer een afzakkertje genomen op het terras met uitzicht op het zwembad. Nu kijken we of we eindelijk WiFi-verbinding kunnen krijgen om het verslag en de foto's te plaatsen. En daarna weer gereed maken voor de nacht.

Liefs Eltje en Annette